2007:мај/јуни
жанровски конкурс

р:ристевски бобан

г:години:27
п:професија/интереси: музика, литература...
sir_blacktooth@yahoo.com

 

ч:чекајќи го пица-сендвичот

Зад него повозрасни маж и жена разговараа за надреализам. Од неодамна Нено забележа дека кога пријателите го прашуваа што прави во животот, најчесто го кажуваа тоа како комплимент, како всушност да сакаа да прашаат - што прави (во животот) за да изгледа така неверојатно убаво. Се загрижи од помислата дека можеби и тој еден ден, додека е излезен на ручек или вечера во некоја од омилените пицерии, ќе разговара за надреализам. Навистина не би сакал тоа да се случи, кога беше излезен на вечера повеќе сакаше да разговара, на пример, за тоа како во согласност со последната мода во Франција берберите целосно или многу кратко им ги шишаат шишките на машките... Беше во првата половина на дваесеттите години, кога започна да забележува дека луѓето околу него беа се повеќе изненадени па дури и заслепени од природната убавина што постојано и незапирливо зрачеше од него, од неговиот лик, од формата и поставеноста на целото тело и воопшто од неговата појава, нешто за што тој порано воопшто не беше свесен... Во согласност со расположението, во тој период Нено често пати секојдневната стварност ја доживуваше исклучително екстатично, нагласено екстензивно па и урнебесно. Сосема природно го прифаќаше чувството дека движењето по улиците во градот се посилно го доживуваше како да оди по облаците на небото. Не, не беше трогателно вљубен, не беше заслепен од ненадејното и изненадно појавување на некакво љубовно чувство. Не дека нему таа љубов на прв поглед повремено не му се случуваше, беше сосема свесен за состојбата на перманентна подготвеност за секс, состојба во која речиси постојано се наоѓаше. Па сепак, кај него тие заљубувања обично и најчесто се случуваа и појавуваа постепено; откога ќе поминеше извесен период забавувајќи се со личностите кон кои беше своевидно емотивно-интимистички инклиниран... Надреализмот од разговорот на луѓето зад него (започнаа да се споменуваат и имиња, како на пример Андре Бретон, Салвадор Дали итн.), експресиите на импресионистичките бои што беа разлеани насекаде наоколу додека си седеше во отворениот двор на пицеријата и чекаше пица-сендвичот да биде подготвен, како и состојбата на нагласена имагинативност во која се наоѓаше, сите тие моменти влијаеја повторно да размислува и мечтае за прекрасниот и многу симпатичен пица-мајстор кој во тие моменти го подготвуваше сендвичот... Слично како Стендал (како и многумина други), на Нено исклучително возбудливи му беа фантазиите и мечтаењата што се случуваат пред конкретниот телесен секс, некогаш дури повозбудливи му беа тие фантазирања и од самата телесна интимност. Ех, беше многу свесен и знаеше дека, како што некои со извесна резигнираност би рекле - светот го вртат парите и креветот - но сепак, честопати му се случуваше да си дозволи романтичарски и необврзно да потонува во бескрајниот свет на фантазијата, во светот на будното сонување, па и бенигната параноичност, светови што, еве, полека започнуваат да надвладуваат и во расказов...
Една симпатична жена излезе од пицеријата и му даде ќесе во кое се наоѓаше спакуван сендвичот што го чекаше. Жената наплати, му се заблагодари за посетата и сентиментално му се насмевна, а Нено, возвраќајќи ја насмевката, продолжи да лебди во боите на разлеаниот импресионизам, толку специфични за есента во неговиот град...
 

 

с:страдањата на Вертер во последната фаза на задоцнетата адолесценција

- Ах, ќе се убијам! Па како е можно Б. да не ме сака... Можно ли е Б. да не сака едно така совршено прекрасно суштество како мене!!! Тоа за мене е сосема неразбирливо... Б. е толку прекрасен, тој несомнено мора да е најслаткото и најмилото суштество не само во мојот град или во државата, туку на целиот свет и воопшто во универзумот. Б. е олицетворение на сентименталност. Ми се чини дека во мојот живот се појави благодарение на некаква надприродна сила, сигурно ми го испратил некој Бог или некоја семоќна сила што влијае на сите нас од центарот на универзумот, но зошто ми го пратиле... Сигурно не им била целта да ме измачуваат, веројатно самиот сум виновен за ситуацијава во која се најдов, тоа што Б. ми рече дека демек не сум бил негов тип, но сигурен сум и дека кога го кажа тоа не мислеше сосема сериозно, туку така ми рече единствено сакајќи да ми каже дека ако сакам, тогаш можам и треба да се потрудам да бидам негов тип... Аахх... Знам што ми недостасува - повеќе сентименталност и уште неколку дополнителни нијанси во префинетоста и рафинираноста на умешноста за симнување ѕвезди (или поинаку кажано: сентиментална умешност за симнување ѕвезди); нешто што Б. во некои моменти го има можеби и премногу (особина што во умерена количина кај луѓето вообичаено многу ми се допаѓа, а во прекумерна количина истата таа особина некогаш може да има погубно влијание врз аурата; можеби слично такво влијание предизвик(ув)ал и Гете врз луѓето што се самоубиле читајќи го неговиот епистоларен роман? (ако е воопшто вистинита оваа информација?); ех, ако е дозволено тука да направиме една мала дигресија (навлегувајќи во специфичното и по малку преценето подрачје на т.н. gender issues) и да се запрашаме - па добро, знае ли некој воопшто, т.е. постојат ли и дали е воопшто можно да има веродостојни информации за тоа како изгледал Гете, мислам на телесниот изглед, но и како се однесувал, дали имал маже(н)ствени или можеби премногу феминизирани движења на телото?... Се наметнуваат овие прашања, бидејќи забележлива е тенденцијата на литературната критичка и теоретско-методолошка мисла систематски да ја (пре)нагласуваат, подвлекуваат и потенцираат машкоста на писателите и на поетите, притоа создавајќи или дури наметнувајќи го мислењето дека пишувањето книжевно-уметничка литература т.е. фикција е исклучително тешка, сложена и компликувана дејност или активност, т.е., нели, следствено и аналогно на тоа - машка работа, нешто со што целосно не се согласувам...; но, да се дистанцираме сега за сега од оваа дигресија - што несомнено заслужува и треба да биде поопширно и подетално анализирана и елаборирана во друга прилика, т.е. во друг текст, а бидејќи веќе имам своја теорија во врска со тоа, планирам да напишам повеќе на таа тема - но, значи, како што рековме, во моментов да излеземе од полето на дигресијата и да се навратиме на основната тема на овој текст); огромна количина од тоа сентиментално однесување, толку многу карактеристично за европскиот хомо сапиенс (особено за оние што се однесуваат како да не знаат дека постои можност хив вирусот да се пренесе преку орален секс помеѓу машки во која било насока (секако, без кондом), а постои можност истиот вирус да се пренесе и преку бакнување), тип на човек што поради посебната сензибилност, емотивноста и суптилноста како едни од неговите/нејзините основни и особени карактеристики, Милан Кундера во еден од своите романи го/ја нарекува хомо сентименталис...