2007:јули/август
општ конкурс

н:николиќ стојан

г:години:30
п:професија/интереси: дипломиран лекар/неврофизиологија; аналитичка психологија


 

c:cohiba цигара & Hennessy коњак (за Свештеникот на Сонцето)

Не е правилно во тие моменти да се биде отсутен од себе, но имаше нешто во прелевањето на боите од спектарот што за миг му го одвлече вниманието од соединувањето на Црвениот Лав со Белиот Орел. Додека првите зраци на утринското сонце се прекршуваа во росата која нежно но затоа ништо помалку триумфално извираше од него се случи едно неизбежно навраќање кон мотивот грешка. Без бурни увиди, без гротескни метаморфози и катаклизмички трансформации, напротив... Ако не беше тивката и ненаметлива насмевка на неговото лице мигот можеше многу лесно да помине и без да биде забележан.

(Се разбира, во меѓувреме додека се случуваше значајната насмевка, Црвениот Лав не си ја размени својата Крв со Глутенот на Белиот Орел и нормално, Змијата не го оплоди Јајцето и тоа пак беше грешка, неправилност, но вниманието веќе целосно му беше насочено кон еден друг
аспект од мотивот грешка.)

Епилогот следуваше нешто подоцна во текот на истиот ден, кога аџилакот (кој за сега е добро да продолжи) го врати назад на почетокот од патувањето. Со поинакво пенкало и свежо мастило допиша на дното од еден веќе пожолтеан лист дека еден стар долг е всушност вратен и дека барем таа грешка никогаш повеќе нема да се повтори. Делуваше поуморно дури и од истрошената хартија додека го затвораше дневникот на минатото, но некаде на прагот од свеста слушна несовладливо радосна смеа на безброј капки роса кои правеа калеидоскоп од виножита.