2007:јули/август
жанровски конкурс

о:оги синко

д:досега објавено:  необјавуван, непечатен, невработен.
н:нешто за себе: малку читал, малку пишувал, многу шетал.
 

 

к:капетанов дневник

Ден први.

Мнооогу рано. Брзам на Аеродром.Полетување 06.45.
Цмок-цмок.
Убаво да си поминеш.
Биди добра.
Ти исто.
06.55.Да се напијам кафе.
Не се пофалив. Овој пренос го овозможи другар ми. Го остави лап-топот.
Слетување во 10.05. Што кур да правам три саата. Ќе одам да спијам во кола.
Бензинска пумпа пред Тетово. Застанав да ја проверам гумата. Ме влече накај ендек.
Ама се изменила. Скратила косата, некако се извишила. Пола цице надвор, се пополнила баш кај што треба, па кога ке те погледне над тоа цвикерот, па, па. па.
Застанав на Стража. Не на паркингот, малку подоле. Стариот Крали Марко. И се мочкало. Пие барабар со мене. Уууухх. Знае, знае. Ме исцеди човеку.
Мотелче. Езерото во Издеглавје. Другариве фаќаат крап. Ни спремија еден за ручек.
Ја зедов до Охрид и неговата девојка. Да се види со некого.
Вечер. У соба сум, поточно на тераса. Куќа над Елешец.
Она се тушира, па ќе се лицка.
Ке излагаме некаде. Без план.
Е ај сеа пополека.
Ема не ме праша за мислење. Само ми соопшти дека ова лето сака да оди сама на одмор.
Само глуп би противречил. Прво не ја знаете Ема. Она не ебе жива сила кога нешто ке намисли, а второ, нема второ.
Ја као се љутев. Изигравав малку трудно пиле и толку.
Среќа што авионите полетаа по ред на летање. Па како се погоди се у еден ден.
Не е ни Елена подобра. После една кавга пред три години, ми рече кој те ебе и замина за Канада. Се омажи за заеднички познаник. Се враќа дома на гости.
Одвои два дена да се напиеме кафе и помуабетиме.
Добро е добро. Од Скопје до Охрид, од сабајле до вечер. А сум идел и за саат и 15.
Еех Елена Елена. Кај ти беше оваа вештина пред три години. Немаше да те пуштам за Канада.
И јас како Кумановката. Шестици, осмици, од зад, од пред.
Е тој се не учив од Буквар.
Среќа што по пат не ме сопре полиција. Не знам дали се плаќа казна ако возиш без гаќи.
За мобилен телефон знам. Ама ова у скут да ти лежи и да возиш, не сум сретнал.
Дефининивно има многу наплатни рампи до Гостивар.
Ќе продолжи, па тек почнавме.


Ден втори.

Наутро.
Вечер е блогерската забава кај Лилит. Мора да стасам.
Се симнав до кај Управникот. Има Интернет. Елена остана да спие.
Ми вика.
Слушај. Збори на телефон, збори на Интернет, збори у пичку мајчину ако сакаш. И вечер сте мои гости.
Ама, велам јас.
Ама да ја пуштиш твојана, да ја повозам со глисерон.
Бесплатно???
Кога останав без Интернет, ке го слушам сега него.
Кај ми е куферчето?
У курац. Ете кај ми е. Поточно у ѕид. Кога замавна сношти со него, добро што ме промаши. Како? Така.
А почна супер. Сакаше да одиме на „стари“ места. На вечера во „Охридија“, „Антико“ на вино.
На враќање, застанавме во казиното. Изгубивме 100 евра, ама игравме цел саат.
Излеговме и на ѕидчето водевме љубов. Не стасавме до брегот. Се вративме дома.
Елена отиде во купатило да се среди, јас на тераса со вино. Арно ама, лап-топ, Охрид-лајв, седнав на две минути, Блогерај Распушти се и се распуштив.
Елена излезе од купатило.
Де блогот ми бил поважен, де дошла од пичку мајчину , ме дели со кутија, цел ден го дркам, зарем не ми е доста, …
Фаќање и - толку.
А јас.
1.Ке и врзев шамар, да ми беше на дофат на рака
- На другарми е ; Не го довршив постот ; 500 Е.
2. Да ја фрлам преку тераса, или да се завртам и заминам.
Но јас се насмеав. Ми беше мило. Ебеш 500 Е. Ги раширив рацете и таа долета во гушка. Се смееше и плачеше истовремено.
Од сабајлето, до тогаш, се дупевме едно 4-5 пати. Но ова, рано утрово, ќе го паметам.
Едно од топ – 10 у животу.
Донела со себе разни стимуланси и надразнувачи. Хемиски и физички. Некои креми. Па некои топчиња. Па едно мало, мало куре, кога ке го земеш во тупаница, дури ќе ти ја измасира, колку тресе. Не дека ни требаа, него ај да се најдат.
Пред крај, кога настапуваше плимата, скрши една ампула, течноста премина во гас.
Аоо човече!!!!!!!!!!!!!! Аоо човече !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
До тогаш изреката „Ке промочаш крв“, сум ја врзувал за тешка физичка работа.
На Управникот му реков дека не ми е ни жена, ни робинка. Ама со мене е.
Ајде Опал, не се просеравај. Сме делеле и други. Други да. Ама Бугарки. Неа не.
Вози си од твоине. Имаш пун курац гости.
Абе има, ама ко твојана нема.
Зошто бе Иле, шо ти текна.
Како бе Опал зошто. Кур од очи и излага. Затоа. Ќе те изеде, ќе те ишмука, ќе те проголта.
Ќе ме проголта мене Иле, не тебе.
Само ти мисли си така Опал. Ако ти годи. Ај пуштија па да видиш.
Почнав да се искачувам накај дома. По пат и скинав еден трн, за во вазна.
Црвот почна да ме гризе.
 

 

г:газе

Имаше најубаво газе на свет.
Цицињата, некогаш гледале и од повисокo.
Ме срамиш, не ме гледај така.
- Како те гледам ?
Kако да ме соблекуваш
- И сакам да те соблечам
Сакам и јас, ама ми е срам.
- Дојди гушни ме, ќе ти помине.
Ќе ја пикнеше главата во неговите пазуви и не го креваше погледот.
- Зајаче, зарем не ти мирисам на пот .
Ми мирисаш на тебе.
Се уште ја гушкаше и милуваше, а Џоко и нејзина Мона, се препознаа.
Тој набрекнат, таа влажна, водени од чудна хемија, немаа срам.
Непопречуван од ништо, веќе се лизгаше во топлата одаја.
Тоа и не беше одаја. Повеќе тесен, влажен ходник и врел. Многу врел.
Ох, мили, тие се најдоа.
- Да, поумни се од нас.
Нејзиниот пригушен вресок играше на усните, започнувајки го танцот на природата.
Не ги чувствуваше забите, зариени во рамото, ниту ноктите во грбот.
Длабоко – плитко.
Како вешт сурфер, се издигаше и потонуваше во надојдениот бран.
Горе – долу.
Голо газе, седнато на див пастув.
Напред – назад.
Грчот на задоволство не се симнуваше од нејзиното лице.
Сакам да се набивам мили.
Сакам да се набивам само на твојот, брзо се поправи.
Сите оргазми на овој свет, споени во еден, ги потресоа нивните испотени тела.
Ќе ти умрам мили.
- Никоја не умрела на кур, мила.
Контракциите стивнуваа.
Се извлече од неговата гордост и легна на меше, со глава на неговиот стомак.
Со усните ги лижеше последните капки од изворот на задоволството.
Вака би лежела до крај на светот, мили. Тешко ми е да се одвојам. Како да сум залепена.
- Вети ми мила, дека никогаш нема да ме изневериш
Ќе бидам само со оние, со кои ке ми кажеш ти мили, под услов да ме држиш за рака.
Желбата повторно се разбуди.
Заспаа гушнати, додека алармот ѕвонеше на узбуна.

 

---

ч:читајте други текстови од оги синко ►