КАПКА

  • books
    • Бранко Прља
    • Капка по капка
    • АБВ
    • Нина Прља
    • Сакам да бидам…
    • Мала фактопедија
  • design
    • логоа
    • Маици
    • книги
    • промо
  • kids
    • работилници
    • фонтови
    • илустрации
    • маици
  • БЕРТ СТАЈН
    • Текстови
    • Книги
    • Рецензии
  • Електролит

1993 INSANE IN THE BRAIN – CYPRESS HILL

„Ќе одиме во Багдад кафе“, ми рече Кечер.

„Не ми се оди,“ одговорив.

„Ајде, ќе скокнеме до Џаџо после,“ додаде. Тоа ми се чинеше ок. Тргнавме.

Багдад Кафе не ми се допаѓаше, за разлика од неговиот наследник Њу Ејџ кое што ми стана омилено место подоцна, но Џаџо и Дваескец во Домот на занаетчии беа совршени места за мене – сирови, искрени и алтернативни, без чајчиња и интелектуализам, без филозофија и ориентализам, сè што му беше омразено на мојот металски и панкерски ум од тоа време. Но, човек се менува и созрева дури може, дури машината на секојдневието не го сомеле и исплука нешто што повеќе не наликува на него, туку на сите други – во едно големо тенџере ајвар.

Поранешна Југославија на големо вриеше, за разлика од Чешка и Словачка кои се поделија мирно, а светот ни најмалку не се грижеше за војната сред Европа, зашто за нив ние не бевме Европа, туку провинција, балканијада, валканица која што треба да се истрие од ѓонот на нивната свест. Но, зошто би се грижеле, кога во светот се водеа уште минимум десеттина граѓански војни за кои што исто така не им беше гајле. Гватемала, Ангола, Авганистан, Судан, Шриланка, Либија, Руанда, Сиера Леоне, Алжир, Таџикистан, Бурунди… да споменеме само неколку.

Recipe For Hate на Bad Religion звучеше како совршено име на албум за тоа време, но мене не ми се допаѓаше. Ми се чинеше дека хардкор панкот е мртов, а тој повторно воскресна на поинаков начин со песните на пост-панк бендовите како Fugazi или со гранџ призвукот на Mudhoney кои ги слушав до полудување на домашните и на соседите.

I Will Always Love You од Whitney Houston завиваше на телевизорот и јас го изгаснав со гадење. Сакав врескање од поинаков вид, гласно панкерско дерење и шуштење на касетите кое некогаш беше погласно од самата музика. Следниот албум на Nirvana по Nevermind не беше таков, а нивниот настап на MTV Unplugged ме разочара. Се чинеше дека гранџот беше во криза. Сепак, алтернативната музика не застана по падот на Nirvana. My Name Is Mud на Primus воведе еден нов звук и нова свесност во мојот живот, како и Дисциплина Кичме и други необични бендови кои ги пронаоѓав на мојот неделен аџилак – одењето пешки од Дебар Маало до новата железничка станица каде што се наоѓаше продавницата за касети, Поп Топ.

И покрај негодувањата на мојот музички „совозач”, Вла, музиката можеше да биде силна и забавна воедно, што ми се допаѓаше како концепт. „Бука у моди,“ трештеше од моето стерео. Бев втора година средно и ми се чинеше дека можностите пред мене се неограничени.

Домашното списание за алтернативна култура Тротоар, се појави во вистинскиот момент, токму кога All That She Wants на Ace of Base или Informer од Snow секојдневно вршеа атак на нашите уши. Конечно можевме повеќе да научиме за нашите идоли во време кога немавме интернет и не можевме со еден клик да дознаеме сè што сакавме. Нарачувавме книги од странство и одевме во Универзитетската библиотека, копиравме и препишувавме тексто­ви, но не ни беше тешко, зашто бевме жедни за знаење.

Металот еволуираше. По смртта на Metallica не останаа многу бендови кои би нè протресле, со искучок на Sepultura кои го продолжија нивниот општествен ангажман со Territory, што не беше вообичаено за металските бендови, а во нашата поранешна држава се водеа жестоки битки за територии. Порано нè прашуваа „Кој си, од каде си?“ со интерес и желба за споделување, но сега одговорот беше само „За никаде сум.“

Гитарата од Numb на U2 за’ржа и го фати светот неподготвен. Музиката стана отчуку­вање на срцето, ротор од машина, мотор од автомобил… Ја слушав и размислував на „моите“ Einsturzende Neubauten кои тоа го правеа со години претходно… Се чинеше дека поп-рок музиката еволуира и фаќа чекор со рапот кој што секогаш експериментираше. Insane in the Brain на вечните Cypress Hill или Bacdafucup на краткотрајните Onyx внесуваа свежина во сцената, а Body Count го мешаа металот со рапот на сосема нов начин и тоа ми се допаѓаше. Да тресеш глава на рапување беше предизвикувачки концепт. Моите металски пријатели ме задеваа заради ваквите интереси, но тоа е една сосема поинаква приказна.

Ова е приказна во која Моника Селеш беше нападната и нејзината кариера од тогаш никогаш повеќе нема да биде иста, а нејзиниот напаѓач ќе биде минимално казнет. Но, тоа беше само уште една неправда во 1993-та на која светот замижа, само уште една причина за спуштена глава на обичниот човек и потонатост во себеси.

На MTV ја даваа Sober на Tool. Се запрашав „Дали сме сите само заробени кукли во кутиите на сопственото постоење?“ Целата земја чиниш беше затворена во сопствениот свет – непризнаени од никого, се боревме, но борбата нè измори, а транзицијата уште повеќе, луѓето лево-десно губеа работа и музиката како Human Behaviour на Björk или албумот Into the Labyrinth на Dead Can Dance ми се чинеше совршен саундтрак за ваквата атмосфера. Влеговме во лавиринтот на транзицијата од кој што сè уште го бараме излезот.

 

 

јан 28, 2019brankoprlja
1992 KILLING IN THE NAME - RATM[:en]About The Prodigy and music from our youth, traveling through time and other dimensions![:MK]За Продиџи и за музиката од нашата младост, која патува низ времето и во другите димензии![:]
Јазик:
  • EnglishEnglish
  • MacedonianMacedonian
Pages
  • books
    • АБВ
    • Бранко Прља
    • Капка по капка
    • Сакам да бидам…
    • Нина Прља
    • Мала фактопедија
  • design
    • книги
    • логоа
    • промо
    • Маици
  • kids
    • фонтови
    • илустрации
    • маици
    • работилници
  • БЕРТ СТАЈН
    • Книги
    • Рецензии
    • Текстови
  • Електролит
Recent Posts
  • 3 минути и 53 секунди – листа на песни
  • Вим Хоф или Д-р Кнајп – не е важно. Само вдишете, опуштете се и нурнете се – во ладното!
  • „Isolation“ не е само песна на Joy Division
  • Ничија земја – татковината на мајка ми
  • Ни зимите не се тоа што беа
RSS NYT > Books > Book Review
  • Remembering Robert McCloskey’s Books, Like ‘Blueberries for Sal,’ in a Maine Library August 25, 2023
    Books or beach? In a coastal town, the decision is easy, thanks to artwork by the author of “Blueberries for Sal” and “Make Way for Ducklings.”
  • Review: ‘Funny Things: A Comic Strip Biography of Charles M. Schulz,’ by Luca Debus and Francesco Matteuzzi August 25, 2023
    Rather than treading on sacred ground, Luca Debus and Francesco Matteuzzi’s “Peanuts”-style biography brings Charles M. Schulz and the strip together as one.
  • Review: “This Boy: The Early Lives of John Lennon & Paul McCartney,” by Ilene Cooper August 18, 2023
    Ilene Cooper’s “This Boy” shows how the grayness of John’s and Paul’s childhoods fed into the explosion that was just around the corner.
Pages
  • books
    • АБВ
    • Бранко Прља
    • Капка по капка
    • Сакам да бидам…
    • Нина Прља
    • Мала фактопедија
  • design
    • книги
    • логоа
    • промо
    • Маици
  • kids
    • фонтови
    • илустрации
    • маици
    • работилници
  • БЕРТ СТАЈН
    • Книги
    • Рецензии
    • Текстови
  • Електролит
Recent Posts
  • 3 минути и 53 секунди – листа на песни
  • Вим Хоф или Д-р Кнајп – не е важно. Само вдишете, опуштете се и нурнете се – во ладното!
  • „Isolation“ не е само песна на Joy Division
  • Ничија земја – татковината на мајка ми
  • Ни зимите не се тоа што беа
RSS NYT > Books > Book Review
  • Remembering Robert McCloskey’s Books, Like ‘Blueberries for Sal,’ in a Maine Library
  • Review: ‘Funny Things: A Comic Strip Biography of Charles M. Schulz,’ by Luca Debus and Francesco Matteuzzi
  • Review: “This Boy: The Early Lives of John Lennon & Paul McCartney,” by Ilene Cooper
Archives
  • March 2021
  • June 2020
  • May 2020
  • April 2020
  • March 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • April 2017
  • September 2015
  • July 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • February 2015
2014 © КАПКА
Truemag theme by StrictThemes